سرابِ حماسه

 

سراب ِحماسه

حماسه ندانی  تو انگار چیست!

به بیتی خزیدن که پیکار نیست

 

به جمعی ز خوابان بسر می بری

بزودی  ببینی  که   بیدار  کیست

 

فسون  کم  نما،   نقش  ماری    نکش

بگویی ز میدان،   برقصی  به  پیست

 

ببندی  دهان ها  به  تزویر  و زور

بدان دار و زندان ز درماندگی ست

 

نگهبان  برقصد  به  فرمان  تو

ز پاکان نشانی نباشد  به  لیست

 

بگوید  به  ما  گردشِ   روزگار

جفا پیشه هرگز چو انسان نزیست

 

خرد  پیشه  کن، بذرِ   بادی  مَکار

که نیروی طوفان بشدت قوی ست

 

برو  توبه  کن   تا که داری  نَفَس

ز ظلمی که کردی بباید  گریست

تعداد رای دهندگان خارج از کشور را بشماریم

 

تعداد رای دهندگان خارج از کشور را بشماریم

فقط چند روز به نمایش انتخاباتی رژیم حاکم بر ایران مانده است. فضای انتخاباتی بسیار سرد است واکثریت مردم ایران نمی خواهند در این بازی شرکت کنند. دیگر صحبت بر سر انتخاب بین بد و بدتر هم نیست چرا که این موضوع قبلا مورد آزمایش قرار گرفته و همه می دانند که برنده واقعی انتخابات ولی فقیه است و تمام دستگاه های قانون گزاری، قضایی، اجرایی در اختیار وی هستند، به علاوه تمام نیروهای سرکوبگر نظامی، انتظامی و همچنین کلیه سازمان های تبلیغاتی و اماکن زیارتی.

در ماه های گذشته بی رغبتی به انتخابات آن چنان آشکار بوده و هست که اخبار و آمارهای حاصل از نظرسنجی های مربوطه در رسانه های حکومتی هم منعکس شده اند. سخنگوی شورای نگهبان هم مشارکت کمرنگ مردم در انتخابات را بی اهمیت می خواند و ادعا می کرد که مشروعیت نظام ارتباطی با میزان مشارکت مردم ندارد. در سال های قبل هم مشاوران سید علی خامنه ای، از جمله مصباح یزدی، ادعاهای مشابهی را مطرح کرده بودند.

اما بنظر می رسد که بتازگی دستگاه حاکمه خطر عدم مشارکت گسترده مردم را درک کرده و به تکاپو افتاده است تا از علنی شدن این واقعیت جلوگیری کند. فتواهای عجیب و غریب سیدعلی خامنه ای میزان وحشت او را به خوبی نشان می دهند. دستگاه جنگ روانی رژیم فعال تر شده و به روش های گوناگون مردم را تهدید می کنند. هفت نامزد بخت برگشته هم مجبور شده اند که وعده های توخالی بدهند تا ساده باوران را به پای صندوق های رای گیری بکشانند.

چه باید کرد؟ نمایندگان واقعی مردم دخالتی در شمارش آرا ندارند و رژیم می تواند عدد های مورد نظرش را اعلام کند، همانگونه که صدام حسین و بشار اسد وسایر دیکتاتورها عمل می کردند و می کنند. اما میلیون ها ایرانی در خارج از مرزها زندگی می کنند و اینک  روی سخن من با آنهاست. حداقل کاری که ما می توانیم انجام دهیم نظارت بر حوزه های رای گیری است. به راحتی و بدون آن که مزاحمتی برای مردم محل بوجود آوریم، ما می توانیم به کمک عده کوچکی تعداد مراجعان به حوزه ها را بشماریم و منتشر کینم. این آمارهای واقعی را، هر چند که ممکن است خطاهای اندکی هم داشته باشند، می توانیم  با آمار های اعلام شده توسط سفارتخانه های جمهوری اسلامی مقایسه کنیم و نتیجه را منتشر کنیم. این یک پیشنهاد خشونت پرهیز است و هدف آن ایجاد مزاحمت برای رای دهندگان و ایجاد درگیری نیست. فقط می خواهیم بدانیم که براستی چند نفر در لندن، پاریس، رم، تورنتو، سیدنی و بقیه شهرها رای می دهند.