زورق شکسته

این زروقِ شکسته دیری است که بر کناره نیست
قعرش فرو کشد و جز غرق, راه و چاره نیست

حرف هایمان شنو, خودسری بس است
آرای مردمان, چون برگِ پاره نیست

ما را ز بیمِ بند مترسان و می بیار
کین حصار و بند ها, دگر ساز و کاره نیست

سردار ِ جنگ را سوی سرحدان فرست
در کویِ ما که جایِ نبرد و سواره نیست

یک شب بیا و گذری کن ز کوی ما
حیران شوی که مادرِ گریان را, شماره نیست

از مرد و زن بپرس که ما را که میکشد؟
گویند ترا که گناهِ طالع و جرمِ ستاره نیست

تیرِ جفا هر دم چرا روان کنی؟
سهراب جان است و سنگِ خاره نیست

آن دم که توبه سر دهی, خوش دمی بود
در کار خیر جای هیچ استخاره نیست

فرصت شمار عمر و چشمان خود گشا
چون راه گنج بر ِ کوران آشکاره نیست

پندهای فراوان بگفته اند بسی در زبان عاریت
مهران تو رگ بگو, که روز رمز و اشاره نیست

مشتی گمره و سنگدلانند بر گردِ تختِ تو
وین قایقِ نجات تو هم, جز تخته پاره نیست