بلبل ِسرگشته باز آید به بستان, غم مخور
خانه ی ما هم شود روزی گلستان, غم مخور
در خیابان گر به رنگ ِ سبزه خواهی زد قدم
با بسیج ش گر زند شاه ِ پلیدان, غم مخور
یار ما در گوشه زندان و انکار ِ رقیب
خود همی داند خردمندِ جهان, زین غم مخور
مادر ِ غم دیده حالش به شود, دل بد مکن
وین شب ِ شومینه باز آید به پایان, غم مخور
حال اگر امر ِ ولی, بنیان کوری بر نهد
چون تو را نور ست پشتیبان, ز کوران غم مخور
هان! مشو نومید ازین نقصان و عیب
باشد اندر پرده نیرو های انسان, غم مخور
جان ما, در کنج ِ بند و وحشتِ شب های دار
تا بود یادت ندا و نام ِ ایران, غم مخور
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر