بانگ ِ سحر - به یاد شجریان، خسرو آواز ایران

 

به یاد دوست

 

بانگ ِ سحر

 

سهیلی سیاوش  در این شامِ تار

سحر با تو آید، تو بانگی برآر

 

ز خواجه بخواندی تو سروِ چمان

کمر خم نکردی بران  نا بکار

 

شرف را ندادی به باد فنا

خطر را خریدی  گهِ  کارزار

 

چه زیبا نوشتی تو اسرارِ عشق

به دلها امید و به جان ها قرار

 

برفتند سست تان به همراه باد

نگشتی تو گاهی به موجی سوار

 

نظر کن بر ایران در این روزِ زار

که هر جا مزار است و مردم نزار

 

زمین  خشک گشته کران تا کران

به صحرا نبینی بجز شوره زار

 

نه بلبل به گلشن، نه تیهو به دشت

چمن  هایِ بستان پر از  چوب و خار

 

نه شوقی به گردش، نه حرمت به دانش

مدالِ دلیران شده بند دار

 

ز کیهان صدایِ تو آید به گوش

حسین از تو گوید به مضرابِ تار

 

همایون و مژگان دو شاخه گل ند

ز باغی که آرد ثمرها به بار

 

ز پرویز و لطفی دوباره بخوان

از عارف  و  زان   لالهِ ماندگار

 

ز سایه، ز زنگی، ز رومی بخوان

و  رندی که چرخد  چو پرگار

 

 زمستان چو  آمد ز ثالث بخوان

دماری از این سوز و سرما درآر