تاملی در اخلاقِ ولایی
سیلی در تبریز
شنیدم قُلدری در
قلبِ تبریز
بزد بر صورت یک دزدِ خونریز
به یُمنِ این خبر ملت بُوَد شاد
ولی حاکم کِشد هر لحظه فریاد
همان رذلی که با سیلی کتک خورد
هزاران توشه ازمالِ
وطن برد
چو یکدست و قرین گردد
نظامی
بپاشد از میان، چون خشتِ خامی
ببین چنگِ سِپه
بر مُلک و ملت
چه باشد حاصلش جز خشم و نفرت؟
چو والی کج نهد همواره گامی
بگیرد هر زبون میز و مقامی
نگر آثار خون بر پیکرِ
ما
بخوان راز درون از آذرِ ما
کنون وقت قیام است و دمیدن
به سُرنایِ زمان، فَر آفریدن
نگیری حاصل از کوتاه
بینی
اگر جو افکنی، گندم نچینی
نمی ماند چنین اوضاعِ
ایران
ز نو بستان شود سر سبز و خندان
رسد روزی ز ره، کین والی پیر
خورد سیلی ز دستِ روبهی سیر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر