بندید دستانِ این فیلم
ساز
که دیگرنسازد بدونِ جواز
ندارم شبی من ز دستش قرار
ز وحشت نخوانم چو انسان نماز
نبندم دلم را به اهلِ
هنر
بچرخم چو سلطان به گِردِ ایاز
نگویم که بوسد سر و دستِ من
که خواری نیاید ز گردن فراز
بریزم به پایش وجوهاتِ نقد
اگر او نپوید رهِ فتنه
باز
به رویش
گشایم در اختلاس
چه از باغِ ازگل، چه از ارز و گاز
به هر جای دنیا که خواهد رود
ز بیتم بگیرد پرستویِ
ناز
به عرشش رسانم به شب های مدح
که دارم زبانی
بغایت دراز
چرا خود نسازد برایم درام؟
مگر او ندارد به رانتی نیاز؟
خدایا به خِفت رهایم
مکن
که جانم بسوزد تبی جان گداز
به خویشان ندارم دگر اعتماد
که هر یک فروشد به بیگانه راز
چو تر کرد اشکم رخ و ریش را
سه موشک فرستم به سمتِ پیاز
اگر من نبینم ز تو
حرکتی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر