سقوطِ آخرین پطر

 

چو گفتی یاوه ها در خطبهِ فطر

به  یاد آمد غرورِ  آخرین  پطر

نگفتی جمله ای از رنجِ   جانان

نه از زخمی که دارد مامِ ایران  

ندانی بازیِ چرخِ  زمان  را

بکوبد بر زمین ناپختگان را

بسی  بالا و پایین   دارد این   دَهر

گهی شهدِ عسل روزی همان  زهر

گمان کردی حکومت ارثِ آقا است

جهاندار زمینِ   نیرویِ ناجا  است

نشد مانا شهی با تیپ و لشکر

قیامی     برکَند  بیخِ  ستمگر

مکن بازی دگر با آتش و خون

که گیرد دامنت ای پیرِ مجنون

چو ما را کرده ای محتاج  و بد حال

ببینی    حاصلش   تا    آخرِ    سال

نمانده  معبری در پیشِ        رویت

نه غمخواری که گرید روی گورت

مذاکرات نامستقیم - در تایید نامه استاد مهرآیین

 

چرا چت کردنت   نامستقیم است؟

مگر قصدت رواجِ پانتومیم است؟

زبانت بهر خطبه نیست کوتاه

نشیند گِرد تو   شیاد  و روباه

دو ساعت چون نشینی پایِ منقل

چه بحثی می کنی با جمعِ انگل؟

چو مَحرَم بوده ای با شخصِ پوتین

دگر شِکوه مکن از پیرِ بی    دین

مگو چون آن اسد حرفی اضافی

ندیدی  حاصل هر   قصه  بافی؟

نخواندی     نامهِ     استادِ    دانا؟

چرا پس می کنی امروز و فردا؟

بیا  پایین  دگر  از  کُرسیِ     خویش

که راهت بسته شد از پشت و از پیش

به ماتحتت  نزن هر دم  بنفشه

که بختت با دوا درمان نمیشه

مزن ساز و دهل با جیبِ خالی

مرو سویِ اتُم  با خوش خیالی

نبینی روزِ خوش زین پس درین خاک

که دارد صد هزاران غنچهِ پاک

دگر فتنه نکن در کنجِ خلوت

بهارت شُد خزان ای شیخِ شهوت

نیاید امنیت از شهرِ موشک

برو اندیشه کن از بهرِ پوشک

همان بهتر که گردی زود تسلیم

 که  گوید نکته ها اوراقِ تقویم