تقدیم به هموطنان تشنه لب
دشتِ
زرخیز
چه آمد بر سرِ آن دشتِ زرخیز؟
که مردم تشنه و از خشم لبریز
چرا فرمان
آتش گشته آسان؟
چرا سلطان کند شمشیر خود تیز؟
مگر شوشِ کهن فخرِ وطن نیست؟
چه کم دارد ز تهران و ز تبریز؟
سپه گر ضامن این آب و خاک است
چرا سر می نهد در پای
خونریز؟
چرا سرمایه ها صرف یمن شد؟
و یا خرج بسیج فتنه انگیز؟
بر آید هر ستم از دست زاهد
گهی در کوچه ها، گاهی به دهلیز
نبینم من نشانی
از محبت
درین پیری که دارد خوی چنگیز
نباشد فرصت صبر و مدارا
که رنگ روی ما همرنگ پاییز
به پایان می رسد این دور پر درد
چنین خواند کنون مرغ
شباویز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر