ماله کش اصغر

 

ماله کش اصغر

چرا  در سنگ  کوبی  آهنین  میخ؟

مگر هرگز نخواندی درسِ تاریخ؟

نمی بینی   مگر طغیانِ   ملت؟

چرا با سر روی در خطِ ذلت؟

چو خشمِ مردمان گشته خروشان

فرو ریزد  دکانِ   دین  فروشان

چه نامی ماندت از خود فروشی؟

چرا چون ابلهان چشمان بپوشی؟

دفاع  از جانیان  هرگز روا نیست

بجز ماله کشی کارت دگر چیست؟

نگشتی با خبر از قتلِ نیکا؟

فراموشت شده پروازِ پویا؟

نلرزیدی   تو از  کشتارِ آبان؟

چه آمد بر سرِ چشمانِ شیران؟

بگیری  گر  طریقِ بیهقی  را

نمی لیسی دگر هر احمقی را

مبادا    علمِ  ما   گردد   چراغی

که دزدی می بَرَد شامی به باغی

 

 

رقصِ عطا - "عطا الله مهاجرانی: آزادی حمید نوری مبارک!"

 

 

دوباره   نوبتِ  عیشِ عطا شد

چه جشنی در دلِ لندن بپا شد

عدالت از وطن چون رخت بسته

عطا  در  سایهِ  شاهی     نشسته

به شوقِ گنبدی او کرده هجرت

تحمل می کند غم هایِ   غربت

چو دیدم  دستِ او نزدیکِ فنجان

گمان   کردم  رسیده  عیدِ قربان

فزون کرده نبوغش شُربِ قهوه

ولی ما را  کُشد   با حرفِ یاوه

 کنون گویا ز خیری گشته خُرسند

شرابِ معده اش  شرعا   شده  قند

نوشته    رخصتی   آمد مبارک

بدان علت  زند فریاد و جفتک

عیان   کرده    دلیلِ   شادمانی

که از سر در رَوَد هر بدگمانی

نگردد  قامتش   بیهوده  رقصان

نباشد خصلتش چون کاسه لیسان

بداند نکته ها  از   فقرِ مردم

فقط گاهی خورد او نانِ گندم

چو یارش بی سبب تحت ستم بود

همیشه جایِ او پشتِ  حرم   بود

چو نوری عازم خاک وطن شد

مورخ راویَ   شوقِ زغن  شد

الهی  هجرتش      آید  به   پایان

بگیرد مزدِ خود از دستِ شیران

تحریم سیرک انتخابات

 

 

بیایید   بیایید  که       پیغام       رسانیم    

که در روزِ  نمایش همه در خانه بمانیم

چو تکرار بکردند که ما طفلِ صغیریم

کنون دستِ کمک جانبِ صندوق نرانیم

هر آن قول که دادند همه رنگ و ریا بود

دگر نسخهِ این شیخِ   خطا کار   نخوانیم

بسی رنج کشیدیم از این قومِ   بداندیش

مگرعُمر قرار است که درغم گذرانیم؟

هزاران  سخن از نکبتِ بیداد که گفتند

گهی  داد ندیدیم  دگر بر  سرِ    جانیم

ز آثارِ شکایات در ایشان اثری نیست

چنان  تند مِزاجند که  هر دم  نگرانیم

چو بیزار بگشتیم از این وضعِ اسفبار

سرا پردهِ  ضحاکِ زمان را   بدرانیم

بکوبیم و برقصیم چو این خانه رها گشت

هم از شوکتِ   این مُلک   گُهر ها بستانیم

خاتمی و سیرک انتخابات

 

 

چه جنسی  می کِشی ای شیخِ خندان؟

که  گفتارت  شده   بدتر   ز   نادان

کنارِ مردمان  بودن همین   بود؟

و یا قصدت فریبی مخملین بود؟

دوباره نوبتِ  گوی است و میدان

زمانِ گفتن از ظلم است و زندان

اگر نرگس نه ای چون موسوی باش

مرو  دنبالِ          این   شیادِ کلاش

چه محصولی  دهد  امیدِ واهی؟

چو حاکم گسترد  هر دم تباهی

چرا از نو روی در عمقِ آن غار؟

که  باشد  خانهِ  گرگانِ  خونخوار

چه آید بر سرِ منصوبِ رهبر؟

شنیدی قصهِ  استخر و  اکبر؟

نمرده   مشعل سوزانِ  ژینا

که بیند شعله را چشمانِ بینا

ندارد هر خموشی رنگِ تسلیم

بگوید  نکته ها  اوراقِ   تقویم

جواب حاکمان گاهی کلام است

علاجِ  دردِ ما  تنها   قیام  است

اعتراض احمدی نژاد به خامنه ای - به بهانه رد صلاحیت در سیرک انتخابات

 

تو ای پیری که بر مَکرت بنازی

چرا  ما را نمی گیری  به  بازی؟

منم  تنها  همایِ هاله داران  

ندارم لنگه ای در نابکاران

چرا افتاده ام  از چشمِ  تنگت؟

نبودم سوگلی در قلب سنگت؟

ببوسم من زنان در تربتی دور

بیازارم خودی  حتی  سرِ گور

مگو   از  اکبرت   برتر  نبودم

که این را از لبِ سُرخت شنودم

چه  کس دارد  چو  من   پیشینهِ  پاک؟

نکردم جویِ خون جاری بر این خاک

خودت گفتی به من   ای شیخِ  سفاک

که خوانم مردمان را خار و خاشاک

گمانم    گشته ای   درگیرِ  نسیان

که  از ما می شوی بیجا هراسان

مگر عقل از سرت بیرون جهیده؟

و یا پلکت    پریده   رویِ   دیده؟

چو می دانی بخوبی ماجرا  را

چرا بد بو کُنی  بویِ هوا   را؟

نه خیزش می شود میرا و خاموش

نه کهریزک  شود هرگز فراموش

تو کز هر گلشنی دوزخ بسازی

چرا کردی مرا خارج  ز بازی؟

مشو غافل کنون  از فنِ  پاتک  

اگر حذفم کنی گردم چوغلتک

نباشد  حرکتت  آدابِ  بازی

اگر آسی کِشم در جا ببازی

نتابم  من  دگر  تهدید   و تحقیر  

بکوبم بر سرت با چوبِ تزویر

 

 

غریبانه - "در سوگِ پناهجویانِ ناکام"

 

 

دوباره،

حسرت از،

پژمُردنِ گل

جدا از شاخه و،

غوغایِ بلبل.

 

دوباره،

رفتنی بد رنگ و بیگاه،

غمی سنگین،

ز یک پروازِ جانکاه.

 

دوباره،

قابِ عکس و،

شمع و حلوا

به یادِ خسته ای،

افتاده از پا.

 

  

دوباره،

اشکِ داغ و،

مویه های مادرانه

شبی دور از،

دیار و بویِ خانه.

انتخابات - شعر طنز

 

حافظ: در خراباتِ مغان نور خدا می بینم

عجب محشر شود این انتخابات

که تابد نورِ حق باز از خرابات

چو چرخد کهکشان حولِ ولایت

صلاحِ  خبرگان   باشد  اطاعت

چو راسِ هر فسادی گشته   کاندید

طلا ارزان شود بی شک و تردید

یکی باشد امیری  ورشکسته

ز پُستِ دولتی بیزار و خسته

دوباره  آمده   هاله  به  میدان

که بوسد مادرِ آن جفتِ نادان

بسازد آن یکی مَسکن دو چندان

که تختِ بی کسان گردد  خیابان

تورم  یک شبه   گردد  فراموش

 صدایی در رَوَد از مخرجِ بوش

وزیری می دهد دائم بشارت

که نامرئی کُند اخبارِ غارت

بگوید  شیخکی  از   رشدِ  مالی

چو کشورمی جهد با جیبِ خالی

خدایا گرچه  لطفت  بی کران است

ولی گوشت چرا قدری گران است؟

چو گشته هاتفت خسته ز خدمت

رها گردان تنش از زیرِ زحمت

میانِ حوریان او را بِبَر   زود

که صبرِ مجتبا دیگر شده دود

 

 

 

حمال یا دجال؟ "محمد مخبر: ما مشغول حمالی هستیم"

 

 

چه باری می برد این مردِ حمال؟

موادِ   منقلی   یا  قفلِ     رمال؟

به ظاهر آن یکی هم رفتگر بود

که  در راهِ  وطن لختی  نیاسود 

ز نورِ هاله اش  شد   کشور  آباد

ز طرحِ مَسکنش بی خانه ها شاد

دگر خدمت شده  مثلِ عبادت

سرای ِ ما شده ثقلِ   سعادت

همین فرزانهِ خوش کیش و طینت

به سرعت می برد ما را به  جَنت

گهی  ما را  بَرَد تا اوجِ   قله

گهی هاتف شود بر رویِ پله

رییسی از همین ره  شد روانه

به سویِ   آن سرایِ   جاودانه

خدایا ما دگر کسری نداریم

برای مُخبرت باری نداریم

نمیدانم چه باشد قصدِ حمال؟

گمانم ابلهی  باشد چو دَجال!