چه باری می برد این مردِ حمال؟
موادِ منقلی یا قفلِ رمال؟
به ظاهر آن یکی هم رفتگر بود
که در راهِ وطن لختی نیاسود
ز نورِ هاله اش شد کشور آباد
ز طرحِ مَسکنش بی خانه ها شاد
دگر خدمت شده مثلِ عبادت
سرای ِ ما شده ثقلِ سعادت
همین فرزانهِ خوش کیش و طینت
به سرعت می برد ما را به جَنت
گهی ما را بَرَد تا اوجِ قله
گهی هاتف شود بر رویِ پله
رییسی از همین ره شد روانه
به سویِ آن سرایِ جاودانه
خدایا ما دگر کسری نداریم
برای مُخبرت باری نداریم
نمیدانم چه باشد قصدِ حمال؟
گمانم ابلهی باشد چو دَجال!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر