خزانه غیب - شعر طنز

 

دردم نهفته به  ز طبیبانِ مدعی

باشد که از خزانه غیبم دوا کنند

حافظ

خزانهِ  غیبت  مگر خدا  خالی است؟

که حالتِ عظما همیشه اسهالی است

چو آتشِ  فتنه    ز بیت  خود   بارد

مگو که کردارش نشان دجالی است

بنفشه  بر جسمش  دگر  ندارد  سود

کنون دوای  او  فقط نمد مالی است

ز ترسِ موشک ها خودش شده پنهان

 پزشکِ پژمرده به کار حمالی  است

خدایِ  شصتی  را   نمی بَرَد  از  یاد

جوابِ هر شاکی طنابِ خلخالی است

به مومنان هر شب ز حوریان گوید

بهشت تو گویا دکانِ  تن مالی است

 چنانچه رمالی   طریقِ حق   باشد

دوا و درمانت ز پایه پوشالی است

اگر تو هم    دل را  به  مجتبا   دادی

بدان که پایانت به آب و گودالی است