خواهش خدا از مجتبی

خواهشِ خدا از مجتبی

قسمِ به جانِ عطا، تو رهبری مجتبی

دگر مکن پا به پا، ز پرده بیرون بیا

پدر شده  ناتوان، به جان و جسم و روان

ز بس که دیده زیان، ز موجِ  موی زنان

ز دودِ واجناسِ ناب، سرش  فتاده  ز تاب

به زورِ دارویِ خواب، شنا کُند در سراب

نه  قله  بیند  بسی، نه جایِ مردُم خسی

چو بیش از او ناکسی، به بیکران می رسی

ز خرج و برجِ معاش، دمی خموده مباش

فقط به جیبِ اوباش، همیشه  رانتی  بپاش

مَزن عطا را زمین، عزیزِ   لندن  نشین

که می خورد انگبین، ز مخرجِ اهل دین

به سوی جمعِ داهی، هرگز نکن نگاهی

به  محفلی الهی  ، نشین به  گِردِ چاهی

به سبک و رسمِ طوسی، نشان بده خروسی

سپس  بگو  به  روسی،    منتظرِ  جلوسی

 کنون چو باد صبا،    و یا به شکلِ و با

 روانه  شو مجتبی، تو محشری مرحبا