ببندید چشم و گشایید گوش
که بس یاوه گویم به سبک سروش
اگر من فسُردم تن و جانِ تان
و گر بیش کردم غمِ نانِ تان
اگر رفت رونق زهر کسب و کار
و گر برکشیدم جوانان
به دار
اگر مِهر ورزم به اهلِ لواط
و از دودِ منقل بگیرم نشاط
اگر نفتِ ارزان فروشم به چین
و گر ظلم کردم به ایران زمین
اگر باز کردم
درِ اختلاس
و گر طفلِ مردم ندارد لباس
اگر شیخِ جمعه بگوید دروغ
و گر حبس باشد جزایِ نبوغ
اگر سیم بخشم به
مداحِ خویش
و گر خون بریزم ز هر شاه بیش
اگر برگزدیم رهِ جنگ را
به خنجر دریدم دلِ تنگ را
اگر نیست شهدی به حلقومِ تان
و گر خشک کردم بر و بوم تان
مبادا که امت شود نا امید
که نصرت بیاید ز عُسرت پدید
چنین است رسمِ سرانِ جهان
که گیرند کامی به قدرِ توان
پرستید من را که
فرزانه ام
نه مست و نه خام و نه دیوانه ام
در آخر به پورم دهم رخت را
که آسان نبازم من این تخت را
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر