ز نو گفت عظما به شیخانِ خویش
نشاید ز شهوت
تراشید ریش
اگر مویِ صورت شود ناپدید
غم و دردِ عالم بگردد شدید
اگر شخصِ طوسی مُدرِس نبود
خدا کی صدای فقیهان
شنود؟
از این رو بسازم بسی حوزه ها
و اصرار ورزم بر این روضه ها
که رونق بگیرد
بساطِ لواط
چه در پشتِ منبر چه تویِ حیاط
قرائت توانا کند روح و تن
بدین سان بگشتم چو آن پیلتن
پسر گر بگیرد ز قاری گرا
پس از آن نگوید به مُلا چرا
ز بسطِ شریعت شدم رستگار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر