چنین گفت حیدر به جمعِ بسیج
مبادا که غافل شوید از هویج
گرفتم بصیرت از این روی زرد
از این رو نیاید دو چشمم به درد
ولاکن شجاعت ز تن رخت بست
گریزم ز میدان چو دنیا
پرست
چو بودم بسیجی ز روزِ نخست
ندارم پسندی بجز پول و پُست
چماقی سپردم به دستِ سپاه
که سیلی ز مردم نیفتد به راه
نخواهم ز شادی ببینم
نشان
و یا هر فسادی که باشد نهان
کتک خورد دشمن ز دستان ما
چو دوشید شیری ز پستانِ ما
ندیدیم چندان خسارتِ ز جنگ
ز کوخی نیاید گزندی به سنگ
چو دادم به دشمن شکستی خفن
ندوزد خجسته برایم
کفن
فرستند مردم مرتب پیام
که آماده باشم برای قیام
چو شرمی ندارم ز سیلابِ خون
ز خیزش نگردم دگر سرنگون
من از ناترازی نگردم تباه
به دست رقیبان بیفتم به چاه
چنانچه شود شیطنت بیش از این
شبانه گریزم از ایران
زمین
اگر در ببندد به رویم زمان
به بمبی بکوبم کران تا کران
