نظر کرد عظما به یزدانِ پاک
ز سوراخِ چاهی بسی ترسناک
به چشمانِ زردش فروغی نبود
نه آن شور و حالی که آید ز دود
به تازی به او گفت اخبارِ جنگ
نبردِ گرانی کزان گشته منگ
ستاد و سپاهم همه تار و مار
ز پهپاد و موشک ندیدم بخار
چرا امر کردی که خواری کِشم؟
به جای شرابی شَرَنگی چِشَم؟
مگر من نبودم سخنگویِ تو؟
نکردم جوانانِ کشور درو؟
از این چاهِ خِفَت نجاتم بده
که وحشت به جسم و روانم زده
چو بُمبی رها شد از آن دور دست
سکوتِ شبانگه به
ناگه شکست
فرو ریخت خاکی ز دیوارِ چاه
فنا شد فقاهت در آن
شامگاه
