مناجاتیِ جانانه

تشکری از خدمات احمد جنتی در قرون معاصر

خدایا   جنتی  را  جاودان  کن

بقایش، غُصهِ سروِ چمان   کن

 

چروکِ چهره ش همواره برچین

نصیبش جُفتکی  جَلد و جوان کن

 

جمالش خوشتر از آن  شاهِ  کنعان

مزاجش چشمهِ  جویِ  روان  کن

 

به او صوتی  بده زیبا  و دلکش

و گاهی نیِ زن  شامِ شبان   کن

 

ز لُکنت   وا رهان زیپِ   زبانش

شِکر خندی بران  رقصِ لبان کن

 

درآور پنبه ها از هر دو گوشش

به گوشش  قصهِ  آهنگران  کن

 

الهی عینکی  ری بُن به  او بخش

بصیرت را به چشمانش وزان کن

 

دلارِ بیکران  در  دامنش   ریز

حسابش پُر تر از دزدِ کلان کن

 

کمی  بر قدرتِ   هوشش    بیفزا

کمالش  برتر از  آن خبرگان  کن

 

درونِ    مَحمِلی    ایمن      نشانش

مصون از ضربه و زخم و زیان کن

 

به  این زودی  ازین دنیا  مگیرش

پرایدش مرکبِ صاحب زمان  کن

 

کنون باید  که بر صدرش  نشانی

و گرنه  لیدرِ  حزبِ  خران  کن

سیلی در تبریز

 

تاملی در اخلاقِ ولایی

سیلی در تبریز

شنیدم   قُلدری  در  قلبِ    تبریز

بزد بر صورت یک دزدِ خونریز

 

به  یُمنِ این خبر ملت بُوَد  شاد

ولی حاکم کِشد هر لحظه  فریاد

 

همان رذلی که با سیلی کتک خورد

هزاران  توشه   ازمالِ  وطن   برد

 

چو یکدست  و قرین  گردد  نظامی

بپاشد از میان، چون  خشتِ  خامی

 

ببین  چنگِ   سِپه   بر مُلک و ملت

چه باشد حاصلش جز خشم و نفرت؟

 

چو والی کج  نهد همواره  گامی

بگیرد  هر زبون  میز و مقامی

 

نگر  آثار خون  بر پیکرِ   ما

بخوان راز درون از آذرِ  ما

 

کنون وقت قیام است و دمیدن

به سُرنایِ زمان،   فَر آفریدن

 

نگیری  حاصل  از کوتاه   بینی

اگر جو افکنی،   گندم   نچینی

 

نمی ماند  چنین    اوضاعِ    ایران

ز نو بستان   شود سر سبز و خندان

 

رسد روزی ز ره، کین والی  پیر

خورد سیلی ز دستِ روبهی  سیر

 

رباعیات پرستویی

در این گنبد پرستو لانه کرده

هزاران نرمشِ مستانه کرده

الهی بانی ش  خیری نبیند

که اهلِ این حرم دیوانه کرده

 

***

پرستو  آمد  و بر بام  بنشست

به  ناگه  کوزه اسلام  بشکست

چرا جامِ دلِ زاهد چنین است؟

که یکباره شود بی باده سرمست

 

***

ز دستِ طوسی  و آن شیخ   فریاد

که هر چه این کُند، آن یک شود شاد

خدایا بیتِ بد بر پا نماند

ز نو ایران شود آزاد و آباد

 

***

این بند که امروز جنایتگه  توست

از خونِ تَرَش چگونه باید شُست؟

از اشک کبودی که برین خاک فتاد

در دشتِ اوین بنفشه خواهد رست

 

***

سرابی بود و او هم  تشنهِ آب

به ترفندی بشد در بسترِ خواب

پرستو گر شود همخوابِ هر خام

به نرمی می برد او را به مرداب

 

***

ز مَکرِ واعظان اوضاع خرابه

سئوالِ مردمان  هم  بی  جوابه

یکی نادان کند  نطق  و خطابه

کزان جان  و دلِ ملت   کبابه

 

 

اسلامِ انقلابی

به مناسبت طرح صیانت از فضای مجازی

 

اسلامِ انقلابی

اصلا   غمی ندارد  ظالم   به    زندگانی

خون می خورد چو زالو از جسم هر جوانی

 

گویی خبر ندارد از برف و باد و بوران

خُسبَد به سان خرسی در صخره ای نهانی

 

از جنسِ  نابِ دارو لابد شده  نصیبش

خود را  نموده ایمن  زین آفتِ جهانی

 

دین  را  بهانه   کرده  این بردهِ   بلاهت

رو می کند به طوسی با ذوق و مهربانی 

 

از حرصِ خاص زاهد، فرصت شده سرابی

هر  کس کند   قماری   دنبالِ   آب  و نانی

 

از  وهم  بی کرانش،  هر دم  بود  بساطی

روزی ز بمب و موشک، گاهی قمر پرانی

 

کودک غذا ندارد، بی بی گرسنه هر شب

او می خورد   کبابی  از مرغِ  زعفرانی

 

گیرد گلوی مجلس، از نشر پاکِ  اخبار

جُز شَر برون نیاید،  از بیتِ آن چنانی

 

پاسخ   به کس نگوید، این پیرِ پُر هیاهو  

از مهلکه گُریزد، هر گه به یک زبانی

 

دائم  دهد غرامت،  ملت  خطای  او  را

درس از زمان نگیرد، ازکِبر و سرگرانی

 

با  ما   چه   می کند  این، اسلامِ   انقلابی؟

اکبر به دود و افیون، کُبرا به  تک  پرانی 

قاصدِ مرگ - فروش مدرک دکترا به ابراهیم رییسی

قاصدِ مرگ عجب مدرکِ ماهی دارد
دربِ هر بیت که زد چشم به مالی دارد
*
از خجالت نشود سرخ ز سوتی دادن
آن فقیهی که ز بیگانه ردایی دارد
*
میهن از حیلهِ آخوند خدایا خالی
کین بسی خونِ دل و سخت عذابی دارد
*
پیرِ لکاتهِ ما گر چه که دارد زر و زور
وقتِ برجام به دل مِهر دلاری دارد
*
جیببِ خالی بنمودم به فقیهان گفتند:
دین همین است و چنین زجر و زیانی دارد
*
حیله از حوزه بیاموز که در حرفهِ ما
هر ستم اجری و هر ظلم ثوابی دارد
*
بر حذر باش از این طایفهِ جاه طلب
گر سکاندار تو شد میلِ خدایی دارد
*
راست گفت آن بتِ بد صفتِ بچه پرست
قاریِ بیتِ کسی شو که نشاطی دارد
*
رهبرا، قاری در بیت نشین چهچه زد
و ز گلویِ تو تمنایِ جوابی دارد