آقای سید علی خامنه ای, در یکی از سخنرانی های اخیرش که پس از قوت گرفتن شایعه مرگش اتفاق افتاد, فعالیت های سیاسی را به بازی شطرنج تشبیه کرد. در ادامه این تشبیه, او اظهار داشت که سیاست باز خوب, کسی است که حرکت های بعدی طرف مقابل را پیش بینی کرده و با توجه به آن ها , مهره هایش را جابجا کند.
اگر فرض کنیم که او, واعظ غیر متعظی نیست, که شواهدی فراوانی هم این فرضیه را تایید می کنند, بهتر می توانیم سیاست بازی های او را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم.
در بازی شطرنج آقای خامنه ای, طرف مقابل همان ملت ایران است که با مهره های سپید بازی میکند, و بنابراین هدف مهره های سیاه ایشان, مات کردن نیروهای سپید مردم است.
با نگاهی به بازی های قبلی ایشان, براحتی می توان دریافت که استراتزی مورد علاقه ایشان, آچمز کردن مهره های نیرومند سپید است, و این نقشه را معمولا با راه انداختن حمله ای انحرافی در گوشه ای از صفحه پیاده میکند که از شاه و وزیر بدور است و ترکش های آن, خطری متوجه آنها نمی کند.
اما, این شطرنج باز هوسباز غافل از آن بود که در هر یک از برخوردها, چند تایی از سرباز ها و سوارهایش را از دست خواهد داد و بالاخره روزی شاه و وزیرش رو درروی مهره های سپید قرار خواهند گرفت و دیگر سربازی و اسبی و پیلی نخواهند بود که بشود در پشت آن ها, پنهان شد.
امروز, نیروهای سپید بخوبی دریافته اند که دفاع از مردم فلسطین و سرزمین اشغال شده آن و نیز دستیابی به انرژی هسته ای, حیله هایی بوده است که این شطرنجباز سیاهکار برای آچمزکردن حریف به کار می برده است . از همین روست که این روزها, که در مراحل آخر بازی هستیم, شاهد حرکات متناقض آقای خامنه ای و وزیر فرتوتش می باشیم.
رشته هایی که هزاران قربانی گرفت, میلیونها را تنگدست کرد, فساد و اعتیاد را گستراند, نخبگان را به سیاهچال, انزوا و یا خارج از مرزهای میهن کشاند, روشنفکران را به زیرخاک, روی تخت بیمارستان, گوشه آسایشگاه روانی, و یا غربت روانه کرد.
باشد که شکست این بازیگر سیاه مهره و سیاه دل درسی شود برای آیندگان
باشد که شطرجبازان بعدی میهن مان, استراتژی های انسانی را جایگزین این سیاه بازیها کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر