آقای علی لاریجانی بنمایندگی از طرف رهبر جمهوری اسلامی به پیونگ یانگ میرود تا آنچه را روسها ندادند, از کره شمالی طلب کند. وقتیکه پس از مدتها امروز و فردا کردن, مسکو از تحویل دادن موشک های اس 300 به جمهوری اسلامی خودداری کرد, سردمداران نظام به انزوای فزاینده و کشنده خود بیشتر پی بردند.
با موضع گیری قاطع دولت ترکیه در برابر دیکتاتور سوریه و حمایت آشکارش از آزادی خواهان آن کشور, اختلاف نظر بین دولت های تهران وآنکارا رو به گسترش نهاد. در حالیکه ترکیه مرز های خود را بر روی پناهجویان سوری باز کرد و امکاناتی در اختیارشان گذاشت, مقامات جمهوری اسلامی به تقویت نظام در حال سقوط دمشق پرداختند و بر روی اسب بازنده شرط بندی کردند. این حرکات ضد انسانی آنها, از چشم مردم بپا خاسته سوریه پوشیده نماند و واکنش هایی بدنبال داشت , از جمله آتش زدن عکس های رهبر جمهوری اسلامی و پرچم رژیمش در کوچه و خیابانهای ملتهب آن کشور.
اما این تمام ماجرا نیست, رهبر جمهوری اسلامی که برای دسترسی به سلاح اتمی لحظه شماری میکند و آن را تنها ناجی حکومت متزلزل خود می داند, به حمایت ترکیه و در کنار آن برزیل, نیاز حیاتی دارد. او امیدوار بود که این دو کشور بتوانند فرصتی برایش فراهم آورند تا مخفیانه به هدف پلیدش دسترسی پیدا کند و با انفجار اولین بمب اتمی, به نوع گسترده تری از گروگان گیری مشغول شود و از آن طریق حکومتش را پایدار کند. اما بهار عرب صحنه را بکلی تغییر داد و موضع گیری های ضد مردمی ولی فقیه و کارگزارانش, چهره واقعی حکومت او را به مردم منطقه نشان داد.
آقای خامنه ای, پایان شاه را بیاد دارید؟ آیا مجهزترین سلاحهای زمان, او را نجات داد؟ سقوط صدام را فراموش کرده اید؟ دیدید که چگونه آن همه میراژ و موشک را از دست داد و به سوراخ موش پناه برد؟ آیا آخر و عاقبت بهتری در انتظار معمر قذافی و بشار اسد است؟
آقای خامنه ای, چه انتظاری از کمک های دیکتاتور کره شمالی دارید؟ اگر کره شمالی دولتی توانا و مردمی داشت, هرگز برای سیر کردن شکم شهروندانش, در مقابل دیگران دست گدایی دراز نمی کرد.
آقای خامنه ای, مطمئن باشید که موشک های قدیمی و تکنولوژی عقب مانده رژیم خودکامه پیونگ یانگ هم معحزه ای نخواهند کرد و نظام ظالمانه شما هم بزودی فرو خواهد ریخت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر