ساسات ِ رهبر
تو ای رهبر که ساسات ت خرابه
به پایان آمدت وقتِ خطابه
چو کردی بس ستم هر روز و هر سال
ز جور و ظلم تو دلها کبابه
دمای مهر ِ تو کمتر ز شب تاب
جلای ِ خنجرت چون آفتابه
رفیق و هاله ات ناپاک و گستاخ
فسادِ عهد او بیش از حسابه
براندی مردمان از دین و ایمان
چو گفتی حکمِ من, اسلامِ نابه
بگوید هر خردمندی به فرزند
بهشت واعظان یکسر سرابه
چرا آرایِ مردم را ربودی؟
گمان کردی که ملت مست و خوابه؟
غرور و نخوت ت همسنگِ شاهان
به هر کویی ز تو صد عکس و قابه
نمانده تیرِ شر در ترکش تو
بساط ِ فتنه ات دیگر بر آبه
یزن حصری بر آن نفس فسونکار
اگر قصدت دمی کارِ صوابه
شنو آن نغمه سروانِ آزاد
رهایی
از ستم شهد و گلابه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر