بدیدم
چهرهِ خاقانِ
مغفور
به خواب نیمه شب، مسرور و مغرور
تو گویی کز شکستِ ترکمن چای
نمانده لکه ای
امروز بر جای
نه کس یادی کند از شهرِ گنجه
که گوشت کَر شود از آه و ضَجه
تزارِ روسیه
راضی تر از پیش
که هر باجی دهد
سلطانِ با ریش
هدر شد حقِ ما در آب و در خاک
از این ذِلت بود هر دیده نمناک
نگوید اندکی
از
عهدِ پنهان
همان بیتی
که می تازد به شاهان
کنون ننگی دگر در کعبهِ سرد
که تاثیرش بود دیرین و پُر درد
رییسِ منتصب بر پایِ پوتین
فتاده بر زمین چون نعشِ چوبین
به جُز طُغیان نباشد چارهِ
کار
که شیخِ بی وطن ما را کُند خوار
چو جمع ما شود همراه و
بیدار
به شوکت می رسد ایران دگر بار
چه باشد در خورِ این شیخِ مغرور؟
ندانم بهتر
از خاقانِ منفور
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر