جواب ِ سلام فرمانده
بفرمود آقا چو قابش نَبُرد
بسازم سپاهی ز اصحابِ خُرد
بغرید آنگه به بانگی
دُرُشت
بکوبم من آن کس که قاسم بِکُشت
ندارم امیدی به
بالایِ دَه
چو دایم بنازد به دورانِ شَه
هواخواهِ من باشد آن خُردسال
که جُنبد ز جایش به روز جدال
دروسِ دبستان کنم واژگون
به کودک بگویم ز کشتار و خون
چو گیرد ز تاریخ درسی خطا
نگارم کتابی به خطِ عطا
بخوانم ز طوسی من اسطوره ها
هجومِ شبانگه به گهواره
ها
نویسم خمینی سرِ صلح داشت
به جایِ خشونت محبت بکاشت
چنین کودکانی جهادی شوند
همهِ مالِ ملت به یغما بَرَند
پس از من رسد نوبتِ
مجتبی
بگوید به ما روس و چین مرحبا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر