مسموم سازی
در پاسخ به حملات شیمایی به دختران دانش آموز
باز کن چشمانِ خود ای جان ستان
تا ببینی خوشه هایِ خشمِ مان
کس ندارد ایمنی
از دینِ تو
هر دم افزون می شود این کینِ تو
گازِ سمی را سلاحی ساختی
در میانِ دختران انداختی
از حلبچه مردمان گویند
باز
چون زنی همسانِ آن بیمار ساز
خود بدیدی آخر صدام
را
می روی در چاهِ او با سر چرا؟
این جنایت بر کسی پوشیده نیست
آنچه افسارت کشد دیوانگی است
خود ربودی گوی سبقت در جفا
چون ندانی آنچه خیزد در خفا
نیست جز این در سرِ پیر و جوان
کز سقوطت روزِ خوش بیند جهان
انقلاب ما رود یک
سر به
پیش
بیش از این آتش مزن بر بخت خویش
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر