چه می گوید ز نو این شیخِ شیاد؟
که هر شاخِ گُلی او داده بر باد
به بمبِ هسته ای امید بسته
فشارش قامتِ مردم شکسته
ز خویِ نخبگان در وی خبر نیست
بجز طوسی انیسِ مجلسش کیست؟
کُند داری به پا در هر دیاری
به ناکس بسپُرَد بس اختیاری
چو افکارِ سرش سامان ندارد
به چشمِ کودکان آهن ببارد
نه دردی می کِشد از داغِ مردم
نه زهرش می کُشد کمتر ز کژدم
ز عدل و معرفت دائم بگوید
ولی راهِ بشر گاهی
نپوید
چو خیزش طی کند راهِ
رهایی
رَسَد از کوچه ها هر شب صدایی
گر از بیتش دهد فرمانِ آتش
نباشد چاره ای جز کیش و ماتش
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر