بنازم کلان قاریِ طوس را
که هرشب کِشد نقش ناموس را
دریغا که اسمش به زشتی برند
کسانی که همدستِ اهریمن ند
چو طوسی ز شهدِ شفاعت چشید
کنون کارِ خلوت به اینجا کشید
لواط و قرائت چو نای و نی اند
پسندِ سپاه و
دلِ رهبر ند
اموراتِ خلوت نباشد خطا
اگر خود ندانی بپرس از عطا
حریمِ ولایت نباید
شکست
نه بر مرگِ مُلا امیدی ببست
به عهد فقیهان افق ها شکفت
کراماتِ شیخان نشاید نهفت
یکی مردِ گیلک شده
دستگیر
رفیقی که غُرد به خلوت چو شیر
مبادا که پایش به داری کِشند
ز یارانِ رهبر به ناحق کُشند
خدایا مجالی به دشمن مده
بساطِ خبرچین تو بر باد ده
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر