۱۴۰۳ آبان ۱, سه‌شنبه

عطای لندنی در بیروت

 


 عطای لندنی در بیروت

عطاخان رنگِ رخسارت چه سان است؟

هنوزم  در برَت  شوخی   جوان  است؟

چرا غربت نشین گشتی به یکبار؟

مگر در   بندِ   اغیاری  گرفتار؟

اگر دلبسته ای بر کاخ و موزه

بسازد کاظمت در جنبِ حوزه

ندارد    جنتی    دیگر  زیانی

 فقط پت پت کند با بی زبانی

و گر قهرت   ز دستِ مجتبا    بود

خودش مخفی شده یا حذف و نابود

اگر رنجت دهد هجران و دوری

بیا اینجا به  قصدِ صیدِ   حوری

بنوشی قهوه ها  در باغِ   نوری

چه در شامِ عزا یا بزم و سوری

از آن وقتی که دکتر گشته منسوب

سر و سامان ما یکسر شده  خوب

کنون میهن شده برتر ز پردیس

نمی گردد  دگر  گشتانِ  ابلیس

نخوابد   کودکی  با  چشم   گریان

که هر کفشی شده الوان و ارزان

چو  دیدم  دارِ بی بارت   به   بیروت

شدم چون خبرگان من گیج و مبهوت

چرا   رفتی   ز   لندن  سویِ  لبنان؟

مگر زر بُرده ای در جوفِ چمدان؟

مرو    دیگر میان  آتش  و   خون

مگر رانتی رسد چون گنجِ قارون

نباشد بهتر از قُربت    به    گیتی

ز رغبت می رود طوسی به بیتی

هیچ نظری موجود نیست: