نویسم نامهِ بی رمز و رازی
بدون
زینت و الفاظِ تازی
مُجی جان بی جهت خود را مرنجان
که ساقط
می شود قطعا پدرجان
من و تو از قضا همزاد هستیم
به فرمانِ پدر در خون نشستیم
نجوید خیره سر غیر از ثنایش
رذالت چون کند لختی رهایش؟
ز بحثِ رهبری جدا حذر کن
مُخت را خالی از وهمِ پدر کن
به سرعت تخته کُن دربِ دکان را
بخوان
پروندهِ چرخِ زمان را
گذشت آن
دورهِ شیرینِ
کُشتار
که کردی گَردَنی هر شب سرِ دار
نخواهد
ملتی این بیتِ قیرین
نه کس یادش رود چشمانِ خونین
مرو در خلوتی دنبالِ طوسی
مبادا از هوس طفلی ببوسی
اگر پرسه
زنی در ساحلِ کیش
پشیمان می شوی از غفلتِ خویش
دگر
وقتِ فساد و هرزگی
نیست
بجز من در جهان جانانه ات کیست؟
به دیدارم بیا با دستِ
پر
پول
که در هجرت شدم هم شکلِ مرحول
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر