بعد از این همه بازی نیگاه کردن, هنوز قواعد آسونش را هم یاد نگرفتن, آدم دردش را به کی بگه بابا؟
آخه این همه کتاب در مورد فوتبال نوشتن, این همه عکس و فیلم هست, از باز های فینال عهد بوق گرفته تا مقدماتی های همین یکی که قراره در خدمت آقا نلسون انجام باشه, پس فایده تماشای اینا چی بوده؟
دیگه همه میدونن که توی فینال جام جهانی نفت, داور پول گرفته بود, گل تیم ملت را افساید گرفت و فوروارد ما را که اعتراض کرده بود از زمین اخراج کرد, بعدش هم فرستادش توی تیم دسته سه احمد آباد توپ بزنه. آخه مگه کورن و نمی بینن که بعد از پنجاه شصت سال هنوز عکس کاپیتان ممد روی جلد مجله های ورزشیه؟
حالا فرض کنیم دیدن تماشای اون مسابقه اشکالات شرعی داشته و نذاشتن که ببینن؛ هزار تا بازی دیگه هست, یعنی می فرمایین اونا را هم ندیدن؟
جام جهانی بخارست چطور؟ مگه همین بابا رفیق جون جونی کاپیتان تیم رومانی نبود؟ مگه این بابا بلند نشد و برای حمایت از رفیقش به استادیوم نیکلا بره؟ اون هم با کلی سوغاتی های درست و حسابی. بالاخره نتیجه بازی چی شد؟ اسم نیکلا هم بدنبال نام داراکولا رفت توی لیست بازیکن های سه اخطاره, مگه نه؟
بازم بگم؟ نه بابا ولشون کن, اینا اهل یاد گرفتن رسم و رسومات بازی نیستن, اون کاپیتان جعفر هم توی افساید نبود و الکی بهش گیر دادن, همه اینو میدونن
ولی باز جای شکرش باقیه که استادیوم کهریزک غیر استاندارد بود و زیر فشار فیفا درش را بستن و گرنه این شب عیدی حسابی میرفتیم توی فکر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر