تا دختران ِ ایران سروان ِ سر فرازند
دامان و کوهساران رنگین چو لاله زارند
از جهد و رنج ِ ایشان
انفاس تازه گیرند, سبزان که بیشمارند
بنگر به این عزیزان
جمعی جدا زیاران
نسرین به بند و زندان
سیمین همی سراید
پروین دمی نساید
شیرین حماسه سازد
و آن مادران ِ لاله
در سختی زمانه
محکم چو سنگ خاره
با حمله شبانه
بی عذر و هر بهانه
بی عذر و هر بهانه
تبه شد حرمت ِ انسان و خانه
چه آمد بر سر پاک ترانه؟
چه آمد بر سر پاک ترانه؟
دگر آمد شبی با درد و ناله
بیادم آورد شبهای ژاله
بیادم آورد شبهای ژاله
فغان از کشتن زهرا و هاله
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر