تو که نقشی ز رنگ ِ شاه داری
تو که ملت اسیر و خوار داری
تو که دولت به زیر پای داری
تو که لشگر به امر و رای داری
تو که بیتی بخرج ِ کاخ داری
نه صدقی در سخن داری, نه حسنی چون بشر داری
نه حبی با وطن داری, نه نوری چون گهر داری
به جز فتنه, چه در زیر عبا داری؟
سیه کاری, گنه کاری , زیانکاری
چه گوید جغد و شب با تو , از آن کشتن, از آن خواری؟
به جز دشنه, تو سوغاتی دگر داری؟
نترسیدی ز بد نامی تو در وقت ِ دغل کاری؟
ندانستی که خوشنامی نمیرد, به زخمی از تبه کاری؟
نبینی عزت ِ هاله, پس از دفن و عزا داری؟
ندبدی آخر ِ صدام از آن ظلم و ستمکاری؟
خبرداری چه بد نامی؟
بر آید پیکرت از قعر ِ چاهی
نه در نخشب, به بغدادی
بیست و هفتم تیرماه سال نود شمسی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر