اعتراض به کور کردن معترضان
مکن
چشم مرا کور
تو ای بُرنایِ پُر زور، بپیچان سر زِ دستور
به حُکمِ دیده ای شور، مَکُن چشمِ مرا کور
که جان گیرم من از نور
دلم بی تاب و رنجور
نه بی مِهرم, نه مُزدور
مِکُن چشم مرا کور
مگو مامور و مجبور، تو مسئولی، نه معذور
رها کن حیله گر را، فزون کن جمع ما را
ببین اطراف خود را
قیامِ برزگر را، فغانِ کارگر را
شنو این داد و فریاد
معلم می کشد داد: که ظالم سرنگون باد
میاور بیش از این عذر و بهانه
مزن آتش بر این اموال و خانه
تفنگِ اهرمن را بر زمین نه
مَکُن چشم مرا در شب نشانه
چو آیی نزد ما در آشیانه
سرایم بهر تو شعر و ترانه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر