بر افراشتن پرچم شیر و خورشید بر فراز خانه ایرانیان کویینزلند

 

امروز یکشنبه بیست و نهم ژانویه سال دو هزار و بیست و سه میلادی، نهم بهمن ماه هزار چهارصد و یک شمسی، طی مراسم با شکوهی پرچم ملی مان بر فراز خانه ایرانیان کویینزلند به اهتزاز در آمد. پیش از آن تمام عکس ها و نشانه های رژیم اسلامی جمع آوری شده و در سطل های زباله انداخته شده بودند. این حرکت اولین اقدام هیات مدیره جدید کانون ایرانیان بود که در انتخابات دو هفته قبل به پیروزی رسید. موفقیتی که حاصل تلاش گروه بزرگی از طرفداران خیزش اخیر مردم ایران می باشد.

این برنامه ساعت ده صبح در محل کانون ایرانیان کویینزلند، واقع در محله میلتون بریزبین، آغاز شد و به یکی از زیباترین و شیرین ترین خاطره های جمعی مان تبدیل گردید. از هفته قبل، منتخبان جامعه و همکاران ایشان مشغول تدارک این برنامه بی نظیر بودند و براستی که در انجام کارشان سربلند شدند.

در طی برنامه یکی از نمایندگان دولت محلی بریزبین به نمایندگی از طرف شهردار صحبت کرد و خوشحالی خود را از خیزش مردم ایران و شرکت در چنین جشنی ابراز نمود. نماینده ای از طرف شورای گروه های قومی کویینزلند هم در مورد اهمیت اینگونه مراسم حرف زد و از امکانات وسیعی که کشور و دولت استرالیا در اختیار مهاجران می گذارد و باعث رشد و سعادت آنها می شود قدردانی کرد.

یکی از فعالان فرهنگی هم در مورد پیشینه و ارزش پرچم شیر و خورشید سخن گفت و مورد تشویق حاضران قرار گرفت. سپس صندوق حاوی پرچم شیر و خورشید توسط یک گروه سه نفره به محوطه مقابل خانه ایران حمل گردید و آنگاه  در حالیکه سرود "ای ایران" نواخته می شد و بسیاری دست های راست را بر سینه شان  گذاشته بودند، این پرچم زیبا با ادای احترام فراوان به اهتزاز در آمد.

در ادامه برنامه سرپرست کانون ایرانیان  ضمن تشکر از حضور مردم در مراسم برافراشتن پرچم، از جامعه ایرانیان کویینزلند دعوت کرد که برای گسترش خدمات کانون و حمایت بیشتر از انقلاب زن، زندگی، آزادی با هیات مدیره جدید همکاری کنند. او گفت که هیات مدیره منتظر دریافت نظرات اعضای کانون است و درهای کانون به روی همه باز خواهند بود.

در خاتمه و پس از اهدای جوایزی به مقاماتِ مهمان و همچنین پذیرایی از شرکت کنندگان، این مراسم بطور رسمی در ساعت یازده و سی دقیقه به پایان رسید.

علیرغم هوای گرم و آفتاب سوزان تابستان، بسیاری از شرکت کنندگان تمایلی به ترک محل نداشتند و به طور خودجوش و در حالیکه پرچم هایشان را به حرکت در آورده بودند، مشغول رقص و پایکوبی شدند. نوازندگان هم به شوق آمدند و صحنه هایی فراموش نشدنی خلق شدند، به خصوص با اشک هایی که بی اختیار سرازیر می شدند و فریاد هایی که نامِ مهسا ها و رهنورد ها را تا دوردست ها می بردند.

 

مهران رفیعی

بریزبین استرالیا