جنگِ حجاب
ای که برپا کرده ای جنگِ حجاب
از حماقت می زنی نقشی بر آب
گر دلت خونین کُندهر روی و موی
راهِ درمانی بجو بی های وهوی
چون به عهدِ بَردگی دل بسته ای
از روالِ این جهان بُگسسته ای
این همه زخمِ زبان بر زن مزن
سر بُرون کن از سرایِ سوء ظن
زان که باشد قلبِ تو از جنس سنگ
ماست هم اینک شده ابزارِ جنگ
سم فشانی چون کُند عقلِ سلیم؟
بی خرد لرزان مَکُن دل ها ز بیم
گر کنی روزی نظر بر آسمان
چشمِ تو گریان کُند رنگین کمان
عایدت از کشتنِ مهسا چه بود؟
جز قیامی کا تشش خوابت رُبود؟
در رهِ نوری مرو ای شیخ پیر
از طناب و حلقه اش درسی بگیر
گر نخواهی بیت تو گردد غبار
بیش از این بر زخم ما آتش مبار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر