مکُن کتمان شکستت را، بگو واعظ حقیقت را
نه از شرمی خبر داری، نه بد دانی وقاحت را
عیان دیدی در این بازی، جوابِ هر فریبت را
چنین گوید هر ایرانی: نمی خواهم ولایت را
ز خون پر شد دو چشمانت، دگر بس کن جنایت را
نویدِ پهلوان توفد: مزن حلقه طنابت را
ندا یکدم کشد فریاد: زمین افکن تفنگت را
زنی آزاده می خواند: بزن آتش حجابت را
خصومت با جهان تا کی؟ بکن مُنحل سپاهت را
اگر خوارِ زمان گشتی، مخوان دشمن تو ملت را
تبه کردی چو فرصت ها، کنون سرکِش تو جامت را
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر