در چند فرسنگی غرب کازرون و در کنار رودخانه زیبای شاپور, خرابه های شهر باستانی بیشاپور قرار دارد که به دستور شاپور اول از پادشاهان ساسانی ساخته شده است. در ارتفاعات مشرف بر این شهر, غار معروفی وجود دارد که مجسمه شاپور را در دهانه پهناور خود جای داده که هر روزه و بویژه در تعطیلات نورزی میزبان گروه کثیری از کوهنوردان و سیاحتگران بومی و گاها غیر بومی است.
نقوش برجسته سنگی که در دو سوی رودخانه دیده می شوند, بیانگر شکوه و عظمت ایران باستان و نیز روای پیروزیهای شاپور در نبرد با رومیان می باشد. در کنار معبد دیدنی آناهیتا, کاخی است که به نام قصر والرین که به سبک ساختمان های رومی بنا شده است. گفته می شود که این کاخ بدستور پادشاه ایران با طراحی معماران ایرانی, یونانی و رومی و بدست سربازان اسیر شده رومی ساخته می شود. از آن محل برای نگاهداری والرین و امرای ارتش شکست خورده روم استفاده میشده تا از احساس غربت و دلتنگی شان کاسته شود.
از آن زمان بیش از هفده قرن میگذرد و در طول این سالها بشر موفق به انجام پیشرفت های گوناگونی در همه زمینه ها شده است, از مهمترین این موفقیت ها استقرارحکومت قانون است بر مبنای نوزادی به نام قانون اساسی. در جهان متمدن امروز, قانون اساسی رابطه حکومت و مردم را بطور دقیق تعریف میکند و حدود اختیارات و وظایف قوای سه گانه را بخوبی تبیین و ترسیم می نماید, واز برکت وجود و رشد همین نورسیده بوده که امروزه احترام به حقوق بشر از متداول ترین گفتمان های این دهکده جهانی شده است.
با در نظر گرفتن واقعیت های حهان معاصر و شگفتی ها آن, از جمله خاتمه نظام آپارتاید در آفریقای جنوبی, ریاست جمهوری فردی از نژاد سیاه و تبار آفریقایی بر ایالات متحده آمریکا و مهاجر زاده ای بر کشور فرانسه و رهبری بانویی اروپایی بر یکی از بزرگترین احزاب سیاسی هندوستان, آنچه در کشورمان میگذرد چیزی جز مایه شرمندگی و شرمساری نیست.
اگر ایرانیان در قرن سوم میلادی با اسرای جنگی خود آنگونه رفتار میکردند, چرا در قرن بیست و یکم مخوف ترین زندان ها را بر پا میکنند؟
مگر آقایان کروبی و موسوی از سردمداران همین نظام نبوده اند؟
حتی اگر فرض کنیم که آنها برای بیگانگان کار میکرده اند, قابل تصور است که در قرن سوم میلادی, با آنها انسانی تر برخورد میکردند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر